Wśród zapachu wawrzynu...

Post miał być dokonany wczoraj , prawie na żywo , ale wrażenia jakie mnie dopadły juz mi nie pozwoliły zająć się czymś wymagajacym pracy ;-) .
Odwiedziła  Krakusowo Małgosia Matyjaszczyk , nie tylko autorka świetnego bloga o Toskanii , ale i autorka ksiażek o niej. W Trattoria di Cesare odbyło się pierwsze autorskie spotkanie przy lampce wina i czym  co tam  sobie człowiek zamówił / ja- pierożki z ricottą i suszonymi pomidorami  , mniammm /.
Sporo osób , wspaniała atmosfera , ciekawe opowieści , a wszystko to wśród cudownie pachnacych liści wawrzynu rozsypanych na stołach. Podobno poprzedniego dnia rosły  sobie jeszcze na toskańskim drzewku ;-). Małgosia z wdziękiem i cierpliwościa podpisywała swoje ksiażki   / "Mój pierwszy rok w Toskanii " oraz "Toskania dzien po dniu "  / , i równiez ja stałam sie posiadaczką miłej dedykacji.
W całym tym ferworze wybierania sie na owe spotkanie nie zabrałam najważniejszego instrumentu , a mianowicie Nikonka. Żal mój był nie utulony i posiłkować musiałam się komórką / łeeeee /. Kilka pamiątkowych zdjęć jednak powstało , choć nie w odpowiadajacej mi jakości .

Zasiała mi sie w głowie ta Toskania , bo tam moje nogi jeszcze nie dotarły , póki co pochałaniam książki i snuję marzenia w głowie.Od czegoś trzeba zacząć.......

Prawie Warhol .....

.....a ,że prawie robi wielka różnicę - jak to mówią w Pańci ulubionej reklamie - nie aspiruję do podszywania sie pod nazwisko Wielkiego Twórcy. Dawno mnie tu nie było , a że pasuje raz na jakiś czas zaznaczyć swoją obecnosć....WIĘC JESTEM !.

Pańcia zrobiła mnie  tym razem - nie na szaro bynajmniej - na kolorowo i podobno w takiej odsłonie warholowskiej mam zawisnąć w gabinecie u Pani Doktor mojej  kochanej. No cóż sława zobowiązuje ..... Jestem posiadaczem palmy pierwszeństwa  pod nazwą : Jedyny- Szczególny-Niedościgniony -Przedstawiciel-ADHD .

Podobno ja i Warhol  mamy cos ze soba wspólnego : on jest Warhol a ja warchoł ;-)))))

prawie Warhol

prawdziwy Warhol /  zdjęcie ze źródeł Google /

Życzenie.....

Z góry proszę o wybaczenie , gdyż znajduje się tu pewien mało kulturalny , aczkolwiek  często używany wyraz. Skomponowana całość "artystyczna " została przeze mnie znaleziona w jednym z sekretariatów poważnej / jak by nie patrzeć / uczelni. Pomyślałam więc ,ze skoro w takim przybytku się nie wstydzą ....pokażę i Wam ;-))))) .Ja uczciwie powiem ,że bardzo mi się podoba ;-))))))

 

Ciągle pada....

....asfalt ulic jest dziś śliski jak brzuch ryby.....to stara piosenka....
Dziś deszcz pada i pada  , nie wiem juz nawet od kiedy , ale tydzień to  napewno.Kiedy to piszę przez Kraków przetacza się kulminacyjna fala powodziowa , część mostów zamknięta ,bulwary zalane , część ulic podtopiona , nie mówiąc juz o tym co dzieje się w okolicznych wioskach... Miasto sparaliżowane !!!! Stan Wisły ponad 900 cm , wyższy niż podczas ostatniej powodzi w 1997 roku . Średnia miesięczna opadów dla Krakowa  w maju to niewiele ponad 70 cm/m2 , obecnie wynosi ponad 210 cm/m2....
Portale pełne tragicznych zdjęć z obszarów objętych powodzią , skóra cierpnie...
Dla równowagi  zamieszczam dzisiaj kraniki -hydranciki  i symbolicznie czaruję zamknięcie dopływu tej wody z nieba....A co tam , każdy sposób dobry ;-)

Ślimak, ślimak pokaż rogi....

Ta ślimacza sesja jest naturalną konsekwencją wyprawy po mlecze na miodek. A to czemu? A temu ,że równie dużo jak mleczy napotkałam ślimaków.Zostały wybrane trzy urodziwe egzemplarze i zaproszone na ekskluzywną sesję do domu ;-)))). W ubiegłym roku sesja taka odbyła sie w warunkach naturalnych czyli w plenerze co odchorowałam nadwyrężeniem kręgosłupa / jej efekty w bocznej zakładce pod nazwą Ślimaki /.

Tegoroczne egzemplarze okazały sie jakoś dziwnie ruchliwe i nie mogłam  za nimi nadążyć , co znacznie zmienia moje zdanie na temat określenia "ślimacze tempo". Jak skupiłam sie na jednym ,pozostałe już znajdowały się na brzegu wysokiego naczynia w jakim je umieściłam.

Niniejszym składam oświadczenie ,że żaden z występujacych tu okazów nie ucierpiał podczas sesji i po jej zakończeniu został wypuszczony na wolność ;-))))).

Zdjęcia wykonane zostały aparatem Nikon D 300  oraz  obiektywem makrowym , poza tym pozostawiłam je w dużej rozdzielczości , więc po kliknięciu na nie ukazują elementy w znacznym powiększeniu . Więcej zdjęć znajduje sie w zakładce po prawej stronie pod nazwą Ślimaki II , /  proponuję oglądnąć w wersji  " pokaz slajdów " / .

Miodek majowy

Zachciało sie babie miodku. Z tematem spotkałam się już gdzieś na  kilku blogach , ale z bliska "pomacałam" na placu ,gdzie przyjeżdzajace z okolicznych wiosek kobiety handlują róznymi swoimi wyrobami.
Widać wzbudziłam zaufanie bo przepis otrzymałam bez trudu.
O czym mowa? O majowym miodku z mniszka lekarskiego czyli popularnego mlecza . Z pozoru rzecz wydawała sie prosta jak konstrukcja cepa . Z pozoru. Sam przepis skomplikowany nie jest , ale pracochłonny i brudzący. Chęć posiadania tego cudownego smakołyku  bardzo mnie jednak zdeterminowała.

Młody został spacyfikowany i  wyruszyliśmy na łąkę w celu uzbierania produktu głównego czyli owego mlecza, a ściślej rzecz biorąc samych główek kwiatkowych. Potem czyszczenie , obieranie płatków i cała procedura wytwórcza trwajaca przez dwa dni. Przepisu nie zamieszczam celowo bo jest bardzo popularny i dostępny w necie w różnych modyfikacjach. Ja swój zasiliłam - oprócz cukru   oczywiście - cytryną i mandarynkami . Jak się dowiedziałam specyfik ten jest znakomity jako dodatek przede wszystkim do herbaty na jesienne i zimowe przeziębienia . Pożyjemy- zobaczymy  ;-))) . Wyszło sześć słoiczków . Pyszności ! W smaku  i konsystencji    podobny do   miodu pszczelego , ale z ciekawym posmakiem i lekko cytrynowy , bo cytryny nie żałowałam .  Resztka jaka nie zmieściła się do ostatniego słoiczka została zdegustowana i pochłonięta niemalże natychmiast . Ja jestem dumna a Młody zachwycony !!!!

Zdjęcie litografii  botanicznej zaczerpniete ze zbiorów Wikipedii .

Na pewno maj....

Jedynym widomym i pewnym objawem tego ,że jest maj było dla mnie od wiek wieków  pojawienie sie konwalii i bzu !!! Cały maj to świętowanie mojej mamy - urodziny 3 maja  /  do tego sobie święto wybrała  / ,imieniny 15 maja  - Zofii przecież  ! , oraz Dzień Matki 26 maja .....Cały ten maj taszczyłam do domu naręcza bzu i bukieciki słodkich konwalii , które tak mama uwielbia .....więc jak widzę bez i konwalie - wiem już  , JEST MAJ !!!!!

Latarnica czyli doznane olśnienie....

Jakiś czas zastanawiam się skąd u mnie taki pociąg do fotografowania latarni ???? I wymyśliłam !!!! W myśl powiedzenia "jak nie nie ma co się lubi to sie lubi co się ma " nasunęło mi  się rozwiązanie .
Los zesłał mnie / a tak - zesłał / daleko od rodzinnego domu . Tam ,w moim pokoju rozpościerał sie widok na gdańską zatokę  ,Westerplatte , a  nocą za oknem widziałam lampy statków stojacych na redzie i  światło latarni morskiej w Nowym Porcie. Do dzisiaj widok horyzontu i morza jest dla mnie bezcenny i ulubiony. Gdy wyszłam na taras po drugiej stonie domu widok rozpościerał sie na klif  w Orłowie i Półwysep Helski. Nocą  oczywiście świeciła tam latarnia .....I do plaży miałam  tylko najwyzej  400 m.....co za czasy...
Dzisiaj w Wielkim Mieście mam tylko latarnie miejskie , czasem  nawt dość ładne , ale nie te moje zapamietane...Część mojego  fotograficznego zbioru miejskiego  poniżej .....Jak sie nie ma co się lubi....